Biglaang
Pagka-Ama
-Bro. Serafin M Kare, crs
Uso pa ba ang ligawan at ang dating nakaugalian?
Hindi man ako salungat sa mga instant products, tahasan ko naman hindi sinasang-ayunan ang biglaang pag-iisang dibdib ng magsing-irog. Sapagkat ito ay nauuwi sa di kanais-nais na paghihiwalay ng mga mag-asawa, pagdami ng mga batang walang kinikilalang ama o ina at marami pang iba.
Hindi nga ako sang-ayon sa biglaang pag-aasawa, ipinagmamalaki ko naman ang biglaan kong pagka-ama. Ito ay nagmula noong ika 24 ng Mayo taong kasalukuyan. Biglaang pagka-ama ng dalawampu’t siyam na mga bata. Iba-ibang klase ng bata na nagpapamalas ng kanilang pagmamahal, respeto… na dapat sana sa kanilang tunay na magulang inilalaan. Kaya ang tanging hiling ko noon, sana matularan ko si San Geronimo, nang sa gayon tunay kong mapunuan ang pagkukulang ng kani-kanilang magulang.
Hindi lang naman sa may ipagmamayabang, kundi nariyan din ang sayang dulot ng biglaang pagka-ama. Napagalitan pa lang kanina pero maya-maya nakikipagbiruan na sila. At marami ang naitutulong nila sa akin. Kahit na katuwang lang nila ako sa paghuhubog, kasabay naman nito ang pagyabong ng aking sarili. Sa pagtuturo, ako ang unang natututo. Sa pagtulong, naroon pala ang tulong, kaya sama-sama kaming lumalago sa kabutihan. Hindi lang naman kasi sapat na sabihing; “dapat magmahalan kayo, magpapakabait…” kundi dapat nakikita nila ito. Biglaan man, pero di ka na magsisisi. Bagkus, dapat pa akong magpasalamat.
Sa biglaan kong pagka-ama, nariyan ang paghahambing ng mga karanasan ko noon sa mga bata ngayon. Totoo ngang may mga nabago. At nakakalungkot isipin na parang unti-unti nang ibinabaon ang magagandang kaugalian noon. Kaya mga kaibigan, hindi lang naman ang mga Kabataan ang pag-asa ng Bayan kundi ang bawat tumutugon sa mga hamon ayon sa kung ano ang tama at nararapat.
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento